SAJATINING ÉLMU
·
Élmu mawa
caang ati, banda mawa poék haté, upama henteu jeung élmu.
·
Élmu mawa
logor maot, banda matak sereg maot, upama henteu jeung élmu.
·
Élmu
matak leuleus ati, banda mawa heuras ati, upama henteu jeung élmu.
·
Élmu
dibagikeun rekah, banda dibagikeun beak.
·
Élmu
nyaah kanu miskin jeung ngabéla ka masyarakat, banda sieun ku nu miskin jeung
ku masyarakat.
·
Élmu mah
sok nyapa’atan ka nu rék maot, banda mah sok ngabinasa ka nu rek maot.
·
Élmu mah
sok tara surem ka jalma nu teu sakelas, sumawonna ka baraya.
Nu disebut élmu sajati dina ukuran jaman
kiwari nyaéta wujud gagambaran sajatina anu teu jauh atawa lir ibarat harta
karun nu aya di jero bumi, geus kakubur ku waktu, karuang ku jaman ratus-rébuan
taun, nu ngandung harti jeung makna, kusabab kalangkaanana.
Ari nu jadi misil atawa siloka ajén
kasajatianana, teu jauh ti barang nu mahal, kawas emas golondongan, kalayan
gagambaran ajén hargana tara jauh ti wujud duit gepokan atawa tumpukan duit
kencring jeung logam emas.
Pikeun anu teu surti atina, teu rancagé
haténa tur taya pangarti kana wawangi nu sajati, tinangtu baris kaberejo jeung
kabobodo ku kaheureutan pikir jeung haténa sorangan. Sok komo lamun seug
katangkepna ku anu piduit atawa pidunya, atawa keur kapéngpéongan ku dunya.
Tinangtu moal jauh ti baris diteureuy buleud-buleud, lain diaji kasajatianana
atawa dikoréhan ajén karusiahanana.
Sanajan dikali ka jero bumi tepung ka
nagara beubeulahan dunya ogé moal kakali jeung katimu. Sabab dikalina ku
linggis, lain ku kaweningan pikir jeung pangartina; dikoréhan ku pacul lain ku
kaberesihan haté jeung pamahamanana; dikeruk ku “bulldozer” lain ku méncrangna akal jeung sajatina élmu; nu sawates
ngalahirkeun nafsu (kapanasaran) nu mawa karuksakan kana tauhid jeung akidah
balaréa. Ngagiring baraya kana lampah syirik, musyrik, murtad jeung kufur. Lain
sabalikna, matak ngaluhungkeun élmu, ngabeungharkeun tauhid jeung akhlak ka
sakumna.
Nu puguh mah maqom-maqom karomah
Pajajaran-Pasundan-Parahyangan, bisa béak disarempogan jeung rompag ditarutuhan
ku kateusurtian, kateutalitian jeung kateungartian kana wawangi sajati
anak-incu nu ngajamanan. Rajeun kaluar ogé, malah bisa-bisa kakadut bumi nu
rasana pait karasana panas, kaangseuna bau meledek, nu mancerna ogé mahiwal
jauh ti patempatan, bisa ti kidul, bisa ti kalér, bisa ti kulon atawa ti wétan.
Kasajatianana siksa, tunggara, sangsara jeung naraka pikeun diri jeung balaréa,
pangpangna pikeun dulur nu ngageugeuh di patempatan.
Deudeuh teuing!
Naha atuh maké bet kamalinaan teuing,
nepikeun ka poho kana jujutan, poho kana purwa daksina. Kieu jadina ngalajur
nafsu ngumbar amarah téh, mawa tunggara ka diri, ngondang cilaka ka balaréa.
Bisi keukeuh peuteukeuh hayang harta karun
mah, ieu yeuh rék dibéré jampéna. Pikeun koncina nu aya di gudang Pajajaran
Parahyang!
Pék siar jeung teuleuman, kali jeung koréhan.
Nu hadé mah kudu diparuasaan ku urang, malah mun bisa mah ditapaan, sangkan
kapetik aciningna, kapimilik sariningna. Tapi ditapaanana kudu ku tapa
sajatining hurip. Nyaéta ditapaanana ku lakuning hirup anu luhur, lakuning
lampah anu mulya, ku hirup anu agung. Sangkan kapimilik kaluhuran huripna,
kapibanda kamulyaan huripna, tur kasandang kaagungan hirup dina kahuripanana.
Sangkan hirup diweruh semu saéstu, sampurna diri salaku manusa, dina tangtungan
jati diri beureum jeung bodas nu sajati, jiga bau dangdanan kasajatian bangsa
jeung nagara urang nu kiwari masih kénéh migusti hirupna, nganyawa huripna
jeung musaka tatapakanana. Sok, sanajan meledek kantun bauna jeung pasoléngkrah
kantun barangkalna ogé.
Tah ieu jampéna, pék regepkeun jeung
lenyepan, sangkan jadi sampeureun lalampahan kasajatian urang ka hareupna dina
muru mangsa ngudag jaman nu baris jadi tutulisan kasajatian urang katangtuan
Gusti nu Murbeng sadayana alam.
SAJATINING CAHYA, NGAHIRUPAN RASA,
NEULEUMAN RASA, MIBANDA MAHAKAWASA
METIKAN KARIKIL-KARIKIL MUSTIKA PERMATA
CAHAYA.
Pamuga ku lalampahan nu aya di sajeroning
lampah pangdzikiran anu jadi konci pikeun muka gudang kurnia, bisa kapimilik
jeung kapibanda harta nu sajatina, dina wujud hirup nu hurip – kahuripan hirup!
Cag sakieu heula.
Ki Dharmasetiawan Natapradja,
Ajar Sunyapada – Yayasan SKKS / Kandaga
Sunda.
No comments: